Entre 2015 y 2022 se han introducido en Álava-Araba (Kanpezu y Rioja alavesa) mediante hacking un total de 36 pollos volantones de Águila de Bonelli marcados con GPS (Aquila fasciata)procedentes de cría en cautividad y de extracciones de la población natural de Andalucía. Los individuos reintroducidos se dispersaron preferentemente hacia el valle del Ebro (La Rioja, Navarra y Aragón), otros siguiendo el río Duero hacia Castilla-León, Extremadura, Portugal y Andalucía, y algunos cruzando la Meseta norte hasta la cuenca del río Tajo (Toledo). La distancia media de dispersión juvenil fue de 286 Km (0-773 km). El proceso de dispersión no fue lineal sino itinerante realizando sucesivas sedimentaciones temporales en zonas ricas en alimento y sin población reproductora. Las altas tasas de mortalidad fueron similares a las observadas para la población silvestre, con una tasa de supervivencia del 64.7 % durante el primer año, 87.5 % en el segundo y 90.0 % a partir del tercer año de vida. La electrocución en tendidos eléctricos de distribución fue la principal causa de mortalidad (27.3 %), seguida de la predación y competencia con el Águila real (27.3 %) y de la colisión (13.6 %). A pesar de proceder de cría en cautividad las águilas mostraron una fuerte filopatría hacia las zonas de liberación, regresando todas ellas en el 2º y 3eraño, preferentemente en los meses de febrero-marzo de cada temporada. Gracias al reforzamiento poblacional se han formado tres nuevos territorios en el Alto valle del Ebro.

Between 2015 and 2022, a total of 36 fledglings of Bonelli’s Eagle (Aquila fasciata)bred in captivity (n=28) and extractions from the Andalusian population (n=8), were released by hacking in Álava-Araba (Kanpezu and Rioja Alavesa). All of them were radio-tracked by GPS so that the dispersal patterns, mortality rates and the place and causes of deaths are known. The GPS signal of five of these fledglings was lost (n=4) or the transmitter was lost (n=1) and their current destination is unknown. These juvenile birds dispersed preferentially towards the Ebro valley (La Rioja, Navarra and Aragón), others following the Duero river towards Castilla-León, Extremadura, Portugal and Andalusia, and some crossed the Northern Meseta to the Tajo basin (Toledo). The distance of juvenile dispersal ranged from 0 to 773 km from the release site, with an average of 286 km (n=23). The dispersal process was not linear but rather itinerant, successive temporary settlements occuring in areas rich in food and without a breeding population. The high mortality rates found among the released juveniles were similar to those observed for the wild population, with a survival rate of 64.7 % during the first year, 87.5 % in the second and 90.0 % from the third year of life. We know the cause of death or recovery of 19 birds (n= 22 events). Electrocution in distribution power lines was the main cause of mortality (27.3%), followed by predation and competition with the Golden Eagle (27.3%) and collision (13.6%). Despite being bred in captivity, the eagles showed a strong philopatric tendency towards the release zones, all of them returning in the 2nd and 3rd year, mainly in the months of February-March of each season. Through population reinforcement, three new territories have been formed in the Upper Ebro Valley: one in Kanpezu, which already obtained a juvenile in 2021, another in the Ribera de Navarra, still without breeding, and another in Rioja Alavesa occupied at this time by a single female.

2015 eta 2022 bitartean Araban (Kanpezu eta Arabar Errioxa) askatu dira itxituran eta hacking bidez hazitako 36 Bonelli arranokume (Aquila fasciata) (n=28), eta Andaluziako bertako populaziotik erreskatatutakoak (n=8). Askatutako arrano guztiak GPS bidez jarraitu zirenez, hauen hedatze-ereduak, hilkortasun tasak, hil ziren lekuak eta zergatiak ezagutzen dira. Bost arranoren GPS seinalea galdu egin zen (n= 4) edo emisorea galdu zen (n=1) eta ez da ezagutzen gaur egun non dauden. Gazteak nagusiki Ebroko ibarrerantz (Errioxa, Nafarroa eta Aragoi aldera) hedatu ziren, batzuk Duero ibaiari jarraika Castilla eta Leon, Extremadura, Portugal eta Andaluzia aldera, eta beste batzuk Ipar Meseta gurutzatuz Tajo ibaiaren arroraino (Toledo). Gazteen hedatzeen batezbesteko distantzia askatu ziren lekutik 0 eta 772 kilometro artekoa izan zen, batazbeste 296 kilometrokoa (n=23). Hedatze-prozesua ez zen izan lineala, baizik eta ibiltaria, geldialdiak eginez bazka aurkitzen zuten sedimentazio guneetan eta ugaltzeko populaziorik gabekoetan. Askatutako gaztetxoen arteko hilkortasun tasa altuak basa populazioetan behatutakoen antzekoak izan ziren, lehen urtean %64.7 koa, % 87.5 bigarrenean eta %90.0 hirugarrenetik aurrera. 19 arranoren kasuan hilkortasunaren edo suspertze-zentroan artatzearen arrazoi zehatza ezagutzen da (n=22 gertakari). Argi-indarreko kableetan elektrokutatzea izan zen lehen heriotz arrazoia %27,3. Segidan arrano beltzen predazio eta lehia %27,3 eta azkenik argi-indarreko kableak jotzea %13,6. Itxituran jaioak izan arren arranoek askatuak izan ziren lekuekiko filopatria handia erakutsi zuten, guztiak bigarren eta hirugarren urtean itzuli baitziren, batik bat denboraldi bakoitzeko otsail eta martxoan. Populazioaren indartzeari esker hiru kumatze-lurralde berri sortu dira Ebroko Goi haranean: bat Kanpezun, 2021ean txito bat atera zuena, beste bat Nafarroako Erriberan, oraindik ugaldu ez dena eta beste bat Arabar Errioxan, momentuz, eme bakar bat duena.